Ik ben Claudia, een van oorsprong Limburgse dertiger die recent Amsterdam verruilde voor Utrecht. Zo’n twee jaar geleden raakte ik ervan doordrongen dat klimaatverandering verstrekkende gevolgen heeft voor ons en de generaties na ons.
Ik ging op zoek naar de manier waarop ik een leuk leven kan leiden met een minder grote impact op onze leefomgeving. Ik gooide m’n werk, dieet, shopgedrag en vakantieroutines volledig om, met alle discussies, dilemma’s en dompers maar ook yes-momenten, nieuwe vrienden en gemoedsrust van dien. Via thinkbigactnow.org blog ik iedere twee weken over hoe dat duurzame leven eruit ziet, welke uitdagingen het met zich meebrengt en welke mooie dingen het oplevert. Ter lering en, hopelijk, vermaak en inspiratie!
Maar wat is dan duurzaam?
12 november 2019
Twee weken geleden postte ik mijn eerste blog op Think Big Act Now. Ik deelde ‘m op Facebook en hij stond er nog maar nét op of *pling*, een melding. Yes, leuk, want ik ben benieuwd: wat vinden mensen ervan? Het is een comment: ‘Met de auto door Europa rijden? Dat lijkt me nou niet bepaald duurzaam.’ De betreffende persoon vindt mijn blog een reden om Think Big Act Now niet langer te volgen. Auw. Het commentaar verdwijnt overigens weer net zo snel als het er stond, maar dat maakt niets uit; ik kan het niet meer ont-zien.
Herkenbaar
Duurzame mensen die het gedrag van andere duurzame mensen afkeuren. Niet duurzaam genoeg. Ik maak me er zelf ook schuldig aan. Vorig jaar was ik op ADE Green, de duurzame conferentie van het Amsterdam Dance Event. En ik was gefrustreerd. Wéér een sessie over het terugdringen van single use cups op festivals, terwijl er met geen woord werd gerept over de ontelbare vlieguren van dj’s (ik zag dat er dit jaar wél een sessie over the elephant in the room – vliegen dus – op het programma stond, mooi nieuws!).
En dan de overheidscampagne ‘Iedereen doet wat’. Gegarandeerd chagrijn. Waarom geeft de overheid ons het gevoel dat we het gaan redden met het plakken van radiatorfolie of het optimaal houden van bandenspanning alleen? Begrijp me niet verkeerd; al deze maatregelen dragen bij en toegankelijke oplossingen kunnen de drempel verlagen om er mee aan de slag te gaan. Maar de uitdagingen zijn groter dan deze oplossingen impliceren, en ik vind het belangrijk dat dát verhaal breder wordt gedeeld.
3,6 Aardes
Maar wat is dan een duurzaam leven? Wanneer is het goed genoeg? Voor mij viel het kwartje toen bleek dat je dit vrij eenvoudig kunt uitrekenen. In Nederland leven we gemiddeld alsof we 3,6 Aardes hebben. Het mag duidelijk zijn dat we die niet hebben, maar we hebben er wel 1. Dát is de opgave: van 3,6 naar 1. Of als je je persoonlijke impact uit wil rekenen, dat kan hier. Hoe dan ook wordt het een behoorlijke klus; voorbereid op de welvaartsgroei in de toekomst, moeten we met z’n allen zo’n driekwart van onze impact terugdringen. Dat redden we niet met een paar kleine ingrepen. Dat redden we alleen maar als we de grote dingen eerst doen: anders gaan eten, reizen en wonen. Als we minder spullen en kleding kopen, als we de dingen die we hebben repareren en als we de euro’s die we besteden, uitgeven aan innovatieve bedrijven die bijdragen aan een fossielvrije en circulaire economie.
En hoe zit het bij mij?
Ik zal het maar meteen bekennen; ik zit (nog) niet op 1 Aarde. Ik heb het opnieuw uitgerekend, en ik zit nu op 1,9. Al een eind op weg, maar ook nog genoeg werk aan de winkel. Ik hou van cappuccino, net iets meer met koemelk dan met havermelk; ik wissel beide af. Ik ben groter gaan wonen; meer kubieke meters om te verwarmen, ook al is onze energie groen. We wilden een nieuwe eethoek; de eetstoelen zijn vintage, maar de tafel is gloednieuw. Op een koude dag sta ik langer onder de douche dan strikt noodzakelijk. En sinds ik niet meer wil vliegen, is de auto het alternatief waar mijn vriend en ik ons allebei in konden vinden.
Op ontdekkingstocht
Ik weet dat er betere opties zijn en toch gebruik ik ze niet allemaal. Duurzaam leven, je gedrag veranderen ten behoeve van een groter goed, is een hele ontdekkingstocht. Waar maak je het grote verschil mee, welke alternatieven zijn er voorhanden. Beslissen waar je je goed bij voelt, wat je vandaag kunt doen en wat je vanaf morgen wil proberen. En zelfs met een diepgewortelde motivatie om de beste keuzes te maken, is een persoonlijke behoefte die in de andere richting wijst soms net even sterker. En volgens mij mag dat ook, anders is het niet te doen – en haak je misschien wel helemaal af. Ik begon twee jaar geleden met ruim 4 Aardes en ik zoek mijn weg naar een leuk leven binnen de draagkracht van de planeet. Het voelt goed om bewuste keuzes te maken die bij me passen, nieuwe routines vorm te geven en na te denken over de volgende uitdaging. En nee, het is nog niet duurzaam genoeg. Maar ik ben op weg, en ik geniet van alle nieuwe stappen in die zoektocht.
